แต่เดิมคือบ้านช่างคำ  เป็นหมู่บ้านใหญ่มีประชากรหนาแน่น  อาชีพหลักคือทำนา  แต่จากคำบอกเล่า ของผู้เฒ่า - ผู้แก่  และจากหลักฐานอุปกรณ์เครื่องมือในการตีทอง  คือเตาหลอม  อีกทั้งในปัจจุบัน ยังมีอีกหลายครอบครัวที่มีอาชีพเป็นช่างประดิษฐ์ทองคำ  จะประกอบอาชีพการเป็นช่างทองรูปพรรณ หรือช่างตีทอง  เช่น  ทำสร้อยคอ  สร้อยแขน  ต่างหู  เข็มขัดเงิน  ดังนั้นจึงเป็นเอกลักษณ์ของหมู่บ้าน ที่ใช้นามว่า  "บ้านช่างคำ" ซึ่งคำภาษาล้านนาหมายถึง  "ทองคำ"  ในอดีตหมู่บ้านแห่งนี้มีวัดอยู่ 1 แห่ง  คือวัดช่างคำซึ่งมีพระภิกษุอยู่  2  รูป  คือพระปัญญาหลวง  และพระปัญญาน้อย  ทั้งสองมีความสามารถ ในการปั้นตกแต่งประดิษฐกรรมต่าง ๆ เป็นอย่างมาก  ในครั้งหนึ่งได้แข่งขันกันปั้นพระพุทธรูป ว่าใคร จะปั้นได้สวยกว่ากันผลการตัดสินปรากฏว่ามีความสวยพอ ๆ กันแต่พระปัญญาน้อยสร้างเสร็จในภายหลัง  ทำให้พระพุทธรูปที่ปั้นโดยพระปัญญาหลวงได้ถูกอัญเชิญไปประดิษฐานในวัดช่างคำหลวง   ต่อมาเมื่อ มีการปลูกบ้านขยายมากขึ้นจึงได้สร้างวัดอีก1แห่ง  คือ "วัดช่างคำน้อย" ขึ้นทางทิศตะวันตก  มีเจ้าอาวาส คือ  พระปัญญาน้อย  พร้อมกันนี้จึงตั้งหมู่บ้านขึ้นและเรียกชื่อหมู่บ้านตามวัดว่า  บ้านช่างคำน้อย จนถึงปัจจุบัน


พื้นที่หมู่บ้าน         -      ตร.กม.
จำนวนครัวเรือน  365  ครัวเรือน
จำนวนประชากร   780  คน
อาชีพหลักของประชาชน   รับจ้าง
รายได้เฉลี่ย / คน / ครัวเรือน   40,735  บาท
อาณาเขตทิศเหนือจดหมู่บ้านบ้านท้าวบุญเรือง  หมู่ที่  3
ทิศใต้จดหมู่บ้านหนองแก๋ว
ทิศตะวันออกจดหมู่บ้านบ้านช่างคำหลวงหมู่ที่  5
ทิศตะวันตกจด   เทศบาลตำบลหางดง

1.  นางสาวธิดารัตน์              
2.  นางสาวกาญจณา             
3.  เด็กหญิงเสาวลักาณ์         
4.  นางสาวสราญรัตน์      
5.  นางสาวประภาศรี   
6.  นางสาวศิริพร  
7.  เด็กชายบัณฑิต์  
8.  เด็กชายกล้าณรงค์
9.  เด็กชายองอาจ์  
10.  นายณัฐพงษ์
11.  เด็กหญิงธิดารัตน์
12.  นางสาวชลาพร์  
13.  เด็กชายชัยวัฒน์  
14.  เด็กหญิงธัญญาลักษณ์ 
15.  เด็กชายประจักษ์

1.  นางศรีลา                
2.  นางวัชรี                 
3.  นางบัวเกี๋ยง           
4.  นางอุไร                 
5.  นางจันทร์ตา         
6.  นางมาลา               
7.  นางอารีย์  
8.  นางเกี๋ยงคำ            
9.  นางแก้วภา 
10.  นางสมบูรณ์   
11.  นางคำนวล     
12.  นางบัวแก้ว          
13.  นางพรรณี